PİŞMANLIĞINI YAŞIYORUMSana aşık değilim desem de aldırma sen Eskilerden kalma bir sızısın yüreğim de Unutmak için üzerine nice çiçekler ektim Gece yıldızların özlemini nakışladım Belki de bilmek istemedim Gidebilmenin de kalabilmek kadar cesaret istediğini Önüne serip sunduğum bir hayatı Elinin tersiyle ittiğini düşündüm Yitirdiğin mutluluğu bulamayacağını sandım Yarınların peşine düştüm belki de Umutsuz,ama yürekli bir adım alttığımı zannettim Pişmanlıkta yarın yoktur artık Mazinin gölgesinde ışımayacaktır güneş Kendimi kurtarmak adına sığındığım İkiyüzlü duyguların yanında yitirdim seni Susmanın nasıl bir cesaret olduğunu öğrendim Kolay değildir bir kalem çekip silebilmek yaşananları. Tıpkı mutsuzluğun üstüne Mutluluk inşa etmenin olanaksızlığı gibi Yoğuramazsınız bir türlü harcı Gülücükler terk ettiğim dudaklarında kaldı Tutku ile şekil vermek istedim duygulrıma Zorlandım kıramadım mühürlü dudaklarını Gözlerimin ağlayan bebeklerini susturamadım Mutluluğun sesini sensiz duyamadım Aşka tomurcuklanan güllerini avuçlarıma alamadım Korktum,her dokunuşta kanadı ellerim YEŞİLIRMAK |