Ömer lütfü mete anısına.
Üstaddan alıntı vardır.
Çaldığım sanılmasın

Artık vakit geç
Zaman durgun
Yol bitti, mesafeler tükendi
Aynam kırık
Komiklerim işgal altında

Ahh gençlik
Gençliğim bir misket
Çocukluğumun avucunda

Her anı bir gong, saatimin sargacında
Kalan omutlarımın,
Bir, bir, burçlarını yıkar
Ve her saniye
İçimde bir ölü çıkar

Kalakaldım rıhtımda
Etrafımda uçuşurken
Balıķçıllar, kuşlar, martılar
Sanki, sahilde cenazemin merasimi var.

Gözlerim cam’a kesmiş
Dör yanım uçurum.
O da uçurumun kenarındaydı
Ve sesleniyordu gülce ye
Davudi bir sesle
Uçurumun kenarındayım hızır
Topuklarım boşluğun avucunda
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
Kaldım, parmaklarımın ucunda

Kalmadı hızır, düştü
Ömer lütfü de düştü
Bir ben kaldım
Kaçınılmaz belaya nazır
Gülceden kurtuluş yok
Gülce aşk, gülce sevda, gülce nur
Gülce her kalpte ilahi huzur