KENDİMİ ŞIMARTTIM BU GÜN

Kendimi şımarttım bu gün
Sınırsızca
Yüzümü yıkamadım inadıma inadıma
Kendime rağmen
Kerahet vaktinde dikildim karşıma aynaya inat
Arsız bir gülücükle
Şımar dedim, şımarabildiğin kadar.
Saçlarım
Tımarhane odası gibi, dağınık, sorumsuz
Tarak mı?
Alıp fırlatım ömrümden gerisin geriye
Gitsin
Gitsin taa onsekis yaşıma kadar,
Bana ne
Ellerime sağlık, oh olsun

Yüreğimdeki buz dağlarına parmak salladım
Eritemesem de
Durun durduğunuz yerde, bugün bakmayacağım
dedim
Anılar cephesine bakan pencereme
Çektim prdeleri
Bir günlüğüne olsa bile görmemek için.
Ohh bee
Hiç te zor değilmiş gamsız olmak

Tavaya
Sevgiliye döktüğüm yağdan iki kaşık yağ alıp döktüm
Ödünç tabi
Başta vermek istemedi vicdansız
Neyse ki
Arkadaşlardan bir tutam riya tozu serptim
Dostlardan
Bir kepçe tebessüm kattım
Üstüne
Aldanmışlığımı aldatılmışlığımı doğradım
İnce ince
Koydum, gönül ocağımdaki yürek ateşine
Pişmeye bıraktım

Bu gün kışı yoksaydım ilk defa
Sildim kafamda
Yarına ödünç bıraktım yaz’ı
Topladım güz yapraklarını hicranımın avlusunda
Zora ki
Çok sevsemde göz ardı ettim baharı
Bir günlüğüne
Kapattım mevsimlerimin kapısını
Sıkı sıkı
Ömür toprağına serdim keder kilimini
Üstüne attım
hayallerimi doldurduğum yastığı
Bütün ağırlığıyla beraber başımı koymak için

Ah başım
Başım ki, baş belası ,belanın en tikenlisinden
Sorma hiç.
Bir yanda şuur, bir yanda idrak, bir yanda hafıza
Bir yanda güdü
Durmadan saldırdılar aç kurtlar gibi
Acımasızca
Yaşamadığım kalmadı
Ceremesini yüklediler ayaklarıma
Zavallı ayaklarım
Gövdemi bindirirken acımadığım ayaklarım
Yetmedi
Sıkılırken taşlara salladığım ayaklarım
Yetmedi
Murdara dürttüğüm ayaklarım
Çektiler çektiler

Başım layık değildi rahata
Hâk etmemişti
Yastığımı alıp koydum ayaklarımın altına
Uzandım
Vücudumda hiç bir kıvrım bırakmadım
Gıcır gıcır
hiç kullanılmamış bir tığ gibi
Ve
Muaf tuttum kendimi bugün her şeyden
Şımarmak için
Ne gam, ne tasavvur, ne hayal, ne ikbal
Şımarmaya yetmezmi?
Kendimi şımarttım bu gün