Buruk acılar filizleniyor yüreğimde
Beklemeklerdeyim otobüs duraklarında
Bana ağlamaklı geliyorsa hep beklemeler
Şu kuş yüreğimi deliyorsa bir şarkı
Orada uzaklarda iki damla yaş beliriyorsa gözlerinde
Bil ki seninleyim

Ebemkuşaklı bir dünyanın hayalini kuruyorsam
Ve yine de öylece gelir diye bekleyip duruyorsam
En kurak ve de sıcak mevsimleri yaşıyorsam
Hayalini kurarken o eskilerin
Her gün batımı büyüyorsa ağladığım zamanlar
Bil ki seninleyim

Öylesine yerleşti ki gözlerin akşamlarıma
Her söylenen şarkıda nakarattı adın bana
Zaman mekan silindi baktığım aynalarımda
Dönüşüne tutsak ettim akreple yelkovanı
Yoktun betiklerde, aradığım köşelerde yoktun
Ama yine de kalbimde tutsak bir sendin

Unutulmadın ki
Güneşin o kızıllığı vurduğu zaman camlara
Daha bir yakar içimi akşamlar
Ve dudaklarında hüzünlü bir tebessüm olan
Gülüşünü çizerim buğulu camlara
Hayalin hiç gitmez gözlerimden
Defalarca canlanır beynimin kıvrımlarında
Ve ... defalarca ağlarız
Seninle birlikte

Al işte oku şiirlerimi sana yazılmış
Öyle dopdoluyum ki herşeyinle, herşeyimle
Bak bu yazdığımda senin için yazılmış
Geçeceğin yoldaki elektrik direğine asılmış
Belki rastlarsın, okursun, anlarsın beni

Gönlümün ıssız çöllerinin karanlık gecelerinde
Ne denli yırtındığını acıların içimde
Sevdiğin çiçeklerin de solmuş... hüzünleniyorum
Yeşertmeye çalışıyorum menekşeni
Tutup yalnızlığımın yakasına takıyorum en morunu
Esrikliğimin tel örgüleri ardından - hürriyet mahkumiyetine

...... Ah ! bir getirebilseydim çocukluğumun kilitli senelerini
Sandıklara saklanmış tozlu aynalar gibi
Sislenmiş hatıralar okunmayı bekleyen eski romanlar gibi
Beklemelerim se , gurbet akşamlarına
Haritasız bir ülkenin hücresinde saklanmış
Sen gibi, kaldım yalnızlığın tutuk evlerinde

Diyorsun ki mektubunda
’Bir söylese taş duvarlar, avluları nasıl kinle çiynediğimi
Bir söylese koğuştaki kırık ayna
Gülüşlerime isyan çıkıp, ihtilal olduğunu
Bir söylese tek tek arkadaşlarım
Her uykusuz gecemin senle birlikte olduğunu
Hayalinle dertleşirken nasıl ağladığımı
Uykusuz gecelerim anlatsa sana
Gülümseyen ay’la battığımı
Bir söylese dikenler gibi batan ranzam
Kaç yılı saydığımı özlemler içinde
Okuduğum romanlar
Seni düşünürken üzerinde uyuduğum masa
Seni hatıralarda aradığımı
Bir söylese kaç fincan çay tükettiğimi geceler
Bir söylese, söyleyebilse

Günay Koçak

26. 07. 2024