Gamlı Baykuş / Af...
Affedin onu!
O ki Çırpınırken engin derinlerinde aşkın Bir başına… O ki Sersemlemişken acımasız darbeleriyle yalnızlığın Masum Ve Fakat Alabildiğine Marazlı Bir külkedisi! . . . Şiirler yazmamalıydı Kuzgun soyundan gelenler Ve Elim sende/ler oynamamalıydı O şiirleri okuyanlar rüyalarında… Ki Masum düşleri harlıyorken Morpheus Dokunulmamalıydı asla omzuna Cebrail’in… . . . Devam etmekte halen topraklarımda savaşların en kanlısı Zalim, Mavi gözlü bir yakuza kıyımında kızıllanmakta her sabah gökyüzüm İskelem demirindeyse Her yeni gün Sodom bandıralı bir geminin yağlı halatı Ve Üstelik Tüm yüklerini boşaltadururken topraklarıma Hep bir ağzından aynı günahkar şarkıyı söylemekte O Gemi tayfalarının alayı! İçimde seni aramaktan vazgeçmeyen İblis Kendi cehennemine hasret Özlemi; Amakuni Çeliği bir Katana ile Bu yüzden parçalara ayırtıyor Geceye gizlenmiş hissiyatların tümünü O mavi gözlü Yakuzaya Hani derler ya ‘’Sevdam ağlıyor”… Çıplak insanların koşuştuğu Taş sokaklarımdaki su birikintileri g/özyaşlarım Kanım siyah akıyor Siyah tütüyor sigaramın dumanı Ki Katrana buladığım mahremimin heybeti ile Ne vakit uzanıversem yatağıma Ay Yıldız Bulut Tek kelime dahi etmeden diz çöküveriyorlar İktidarımda peydahlanan ironik iktidarsızlığa… . . . Affedin onu! O ki Islağını kaybetmiş bir istiridye Bu yüzdendir kuruluğundaki kokuşmuşluk… O ki Çığlıklar atıyorken gecelerinde bensiz şehvetlere Nefret ettiği Tanrısını sudan tuvallere resmeden Fahişe bir ressam! ( Yıldıray KIZILTAN ) |