Sessiz Zaman

Gecenin bir yarısı saat Üç’ü
çoktan geçmiş
Zamanmı sessize alındı
yoksa saatler mi sabırsız

Yüreğimde kamburu çıkmış yükler
Yinede dimdik yürüyorum yokuşlarını hayatın
Acının en dilsiz haliyle..

Islak kaldırımlar karanlık gecelere gebe
Bitmeyen sessizliğin içinde kalmış
kırılan kalbim..

Bir o kadar ürkek bir o kadar da korkak yüreğim
Ağaçlar bile sanki rengini kaybetmiş
çığlık çığlığa sanki her şey
ama bağıran yok duyan yok

Korkuyorum gecenin en koyusundan
Her adım attığımda kanıyor yaram

Dipsiz bir kuyu da nefes almak ister gibiydim
Bendeki bu isyan mıydı yoksa çaresizliğim mi
Yoksa yakarışlarımın son sesimi

Gündüzüne güneş doğmamış
karanlık günlerin
Alevi yanmadan kor olan yüreğimin..

Kendime uzak bir yerdeyim
Yönüm yok artık nede bir adresim...