Yıpranmış yıllar
Yıpranmış yıllar
Yıpranmış yılların kurumuş dalından düşen yaprak misali ömrüm Yalnız, sensiz ve kimsesiz duruyor hatıralarım Yüreğim unutulmaya mecbur kalan eskimiş zaman Şimdi tek cümle söyle beni yeniden hayata bağlayan Gözyaşlarım isyanda Dua duâ sarılırım avuçlarıma Bir ben kalaydım yırtılmış defterlerin satırlarında Vazgeçtim isyanlardan Vazgeçtim umutlardan Vazgeçtim yüreğimdeki senden Tek kırıntı bile kalmadan Issız kaldı düşlerim Şimdi sensiz gülüşlerim Buhar olup gitti gözlerimin nemi Sensiz doğar yarınlar Unutma herkes kendi kaderini yaşar Her mevsim geçişinde kalbim yeniden sızlar İlkay |