UğultuÇetin bir köşeye sıkıştırıldığında: Uzaklaşacağım buralardan Tüm hırpalanmışlığımı alıp Kaçacağım, der insan Nihayet vakti geldiğinde Hakikatin arkasına bakmadan Herkesten Her şeyden Koşar adımlarla kaçan insan Hayalini dahi Hayal edemediği Bir başınalığın mekkesine düştüğü andan itibaren Ne in inler Ne de cin cilveler Ne gece geceyi giydirir Ne de gündüz gündüzü güldürür Fakat Issızlığın uğultusunu yırtan bu olağan sükut Aldatıcı bir varoluşun kanamakta olan En illegal yarası çıkar Çünkü; Her şeyden Herkesten kaçsa bile bir insan Kendi kalbinin uğultusundan kaçamamaktadır. H. K. 2020 Sthlm |
Sahip olduğum yegane dost kendimken niye ve nereye kaçıyorum, diye sormaz mı insan kendine?
Hiç bir yere gitmiyoruz en savaşçı ruhumuzla savaşıyor ve kazanıyoruz. İnsanlardan kaçmıyoruz, aksine dimdik durup doğru neyse güzel nereyse öğretiyoruz.
Ha sevgili Tüya, hem insanları hem kendimizi inadına seviyoruz.
Ve bu hayatı kardeşçe paylaşıyoruz.
Sevgi selam ve iyi dileklerimi bıraktım o rengârenk bahçene.