ennbüyük yalanla size eşlik ediyorum… hayatımızın en uzun bölümü yalanların üzerine kurulu…


ÖLÜMSÜZLÜK GÖLGESİ

birer tanrıyken eski zamanlarda
kanayan duvarların önünde
yitip gitti dünyamız, paramparça bir rüyanın kıyısında
karanlıklar içinde
bir kutsal yalan,
kutsal bir sessizlik

cehennem butonuna son kez bastığında
bizler gibi birer silüet olur anılar
kuru, yanık otlar gibi savrulurken
bozkırın çorak gövdesine dokunan yalanlar
bizden çaldıkları umutları sindirip
bir rüzigâr gibi uçururlar ahmaklığı, gözlerdeki o boşluğu

yüzünde sinmiş soğuk bir gülümseme,
ağır ve sessiz ilerler zaman
bu da bir tür firar mıdır
tanrı’nın unutulmuş bir yanıt gibi
saf köşelere fısıldanan kanat çırpışları

haykıran yalnızlığında, mağrur susuşlarında
kimin kirpiklerinde tutsak kalan ölümsüzlük
ve hangi yüzyılın göğsünde saklı o ağır korkular
geceyi bölüyor yıldızların sessizliğinde
anlamsız kehanetleri kemirirken sokakların
kireçli, eski zaman ruhları

bir ayak sesi duyar gibi, çırılçıplak tüm düşler
çamurlu bir sabaha doğarız yine,
kaç yerinden bükülse de kalbimiz
kendi cenazemize yürüyüşümüzdür bu
her çığlığımız, kendimizden arta kalandır
ansız bir kibrit gibi yanmaya mahkum

kim bilir kaç yüzyıldır yaşıyoruz
gerçekle dokunmuş bu düşsel kıyameti
yaralı çocuklar gibi sarıldık umuda
hani o inancın bile sustuğu anlar vardır ya
işte öyle zamanlarda
ve yalnızlıkla mühürlenen bir kanat açışı
son sözüm tek bir sızıdır dünya


tebrikler