insan içinde birikmiş onlarca binlerce kelime yığınınin üzerinde nasıl susarak oturabilirse öyle. "insan nedir şimdi bildim"

Kelimeler nasıl da hizaya girmiş şairin elinde.
Şair olana susmak yakışmaz. Yerinde sözler iyi şiir.

Selamlar Tüya

Bence de

kim kim ki
kime ne

kimyası bozuk kurdeşenler
bedenimizi yara bere içinde bırakıyor

topuna haşerat ilacı

vurunca on ikiden vuruyor Tüya
hedef şaşmaz

kutlarım,,,

Harika tarzdaydı

Kayda
değmeyen
doğruların
alacakaranlığında
Hayatımızı
oyun bahçesine çeviren
Ve dünyayla
dalga geçen bir erk,
Bir Mask var artık
Önünde
Cehennem butonu
...

Gir8ş de sonda çok güzeldi

İlhamın hep aynı güzellikte olsun dilerim

Harika tarzdaydı

Kayda
değmeyen
doğruların
alacakaranlığında
Hayatımızı
oyun bahçesine çeviren
Ve dünyayla
dalga geçen bir erk,
Bir Mask var artık
Önünde
Cehennem butonu
...

Gir8ş de sonda çok güzeldi

İlhamın hep aynı güzellikte olsun dilerim

çiçeklerle donatılmış bu bahçeyi
bir butona basarak “cehenneme” çevirenleri

sessiz sedasız
kayıtsızlık içerisinde izlemekle yetinen herkes
hepimiz
bilerek ya da bilmeyerek
bu suça iştirak etmekteyiz


zülfü livaneli'nin “serenad” kitabında
şöyle bir söz okumuştum
“her iktidar öldürür
kimi daha az, kimi daha çok.”
olup bitenleri gördükçe
hak vermemek mümkün değil

hal böyleyken
insanların, ister istemez
tedirgin olmalarını anlamak hiçte zor değil

oysa ki
dünyayı bu “korku filminden” kurtaracak
halkların özverili ve tutarlı duyarlılığıdır yine

bu savrulmayı seviyorum sevgili tüya...
şiire evirilmeyi başaran ve bireye çarparak dönen bu fırtınayı
💐

Biz bu kabus karanlığı yıkmak için yürüyoruz …

Çünkü kötücül
Çünkü zalim

Umutla türkülerle

Hocam emeğine sağlık

Sevgiyle kalın🌺

İsyanın yumuşakbaşlılığı olur mu
Tüya yazarsa olur.Hem kim kim ki de kime kim ne...

Sevgiler Tüya.

Anlamlıydı.Muhtesem bir anlatım tekniği ve hoş geldin şiir!...

ennbüyük yalanla size eşlik ediyorum… hayatımızın en uzun bölümü yalanların üzerine kurulu…


ÖLÜMSÜZLÜK GÖLGESİ

birer tanrıyken eski zamanlarda
kanayan duvarların önünde
yitip gitti dünyamız, paramparça bir rüyanın kıyısında
karanlıklar içinde
bir kutsal yalan,
kutsal bir sessizlik

cehennem butonuna son kez bastığında
bizler gibi birer silüet olur anılar
kuru, yanık otlar gibi savrulurken
bozkırın çorak gövdesine dokunan yalanlar
bizden çaldıkları umutları sindirip
bir rüzigâr gibi uçururlar ahmaklığı, gözlerdeki o boşluğu

yüzünde sinmiş soğuk bir gülümseme,
ağır ve sessiz ilerler zaman
bu da bir tür firar mıdır
tanrı’nın unutulmuş bir yanıt gibi
saf köşelere fısıldanan kanat çırpışları

haykıran yalnızlığında, mağrur susuşlarında
kimin kirpiklerinde tutsak kalan ölümsüzlük
ve hangi yüzyılın göğsünde saklı o ağır korkular
geceyi bölüyor yıldızların sessizliğinde
anlamsız kehanetleri kemirirken sokakların
kireçli, eski zaman ruhları

bir ayak sesi duyar gibi, çırılçıplak tüm düşler
çamurlu bir sabaha doğarız yine,
kaç yerinden bükülse de kalbimiz
kendi cenazemize yürüyüşümüzdür bu
her çığlığımız, kendimizden arta kalandır
ansız bir kibrit gibi yanmaya mahkum

kim bilir kaç yüzyıldır yaşıyoruz
gerçekle dokunmuş bu düşsel kıyameti
yaralı çocuklar gibi sarıldık umuda
hani o inancın bile sustuğu anlar vardır ya
işte öyle zamanlarda
ve yalnızlıkla mühürlenen bir kanat açışı
son sözüm tek bir sızıdır dünya


tebrikler