EKMEK
EKMEK
Ay ve Güneş herkesin lambası su herkesin suyu hava herkesin havasıdır ama bilmezler ekmek fakirin kavgasıdır hayal kurar Ay’ı kırpar doldururdu heybeye yıldızlar yağdırır sevgiyle gönüllere Güneş meşale avuçlarda koşar huzura mutluluğa umuda barışa çocuk adresi şaşırmış serseri bir kurşun gibi pusu kurmuş karşı kaldırımlara yeknesak açlık korkusu paylaşır safça bir çocuk erişilmesi mümkün olmayan umutları şehrin dik yamacından koşarak ve vurulur düşer toprağa heybesi yanı başında delinmiş içinde ne kırpılmış aydan eser var ne yıldızlardan ne de güneş avuçlarda sadece cılız bir fısıltı “Çok açım, aç” diye inlerken siyasiler bilmez ki ekmek çocuğun en büyük ve en güzel rüyasıdır. Efkan ÖTGÜN |