AKŞAMÜSTÜ
Altı üstü bir akşamüstü.
Püsküllü bir bellek yarım kalan romanımın ortasına konulan, Detone oluşu çığlıklarımın. Bir ukde gönlümde kalan... Boğaz manzarasında boğazıma düğümlenen hıçkırıklarım... Altı üstü bir akşamüstü. Her belaya bir günaydın, Her vedaya bir neden. Yakındım öylesine... Nedenini bilmeden. Suikaste uğramış umutlarımın ürünü sancılar. Naaşı yeni kaldırılmış ütopyaların. Gönül şehrimde sokakları taşıran ıstırabım. Henüz kaleme almadığım bir başkaldırı. Göğsümü gere gere "Yalnız kalmanın başarısı" kimseler görmeden. Cahil cesaretime verilecek plaketin hayalini kuruyorum. Altı üstü bir akşamüstü. Yol yorgunu hatıralarım. Gökyüzünü telkin ediyorum mahcubiyeti için. Hatta "Kusura bakma" dediğini duyuyorum bütün kusurların. Siz de durmayın üstünde!.. Hayatımı kaleme alırken yaptığım imla hatalarının... İbrahim Halil MANTIOĞLU |