HİLAL
Şu dünya halını seyran ederken
Mihnetin gül açan yazıydı Hilal Daha genç yaşında göçüp giderken Bir kuru nefese razıydı Hilal. İçindeki derdi sırdaşı olmuş Hikmetine varıp manayla dolmuş Ömrün baharında gülüp te solmuş Dertli çiçeklerin nazıydı Hilal. Derde düştü diye dermen ararsın Divane desinler kimden sorarsın Rahat mı bulunur boşa yorarsın Bir avuç umudun azıydı Hilal. Bir bakışı için dünyalar veren Ömrünü ömrüne adayıp seren Ölmeden onunla mezara giren Annesinin cennet yüzüydü Hilal. Olmadı bir çare kimsenin eli Yüreğinin olsa konuşsa dili Tutmadı dizleri büküldü beli Babasının gülen gözüydü Hilal. Kardeşleri candı candan ileri Onların yanında ablaydı yeri Hasreti bağrında dönmedi geri Bilal’le Gamze’nin sözüydü Hilal. Anasız bir çocuk olur mu sandı Gözlerine bakıp hep içten yandı Ölüm şerbetini içip te kandı İki evladının özüydü Hilal. Hikmetinden sual elbet sorulmaz Bu kalp atar amma onsuz durulmaz Evlat acısıyla yanar yorulmaz Ailenin büyük kızıydı Hilal. Sadık KARADEMİR NOT: Yakın bir zamanda genç yaşta kaybettiğimiz bir abimizin kızı için yazılmıştır. |
çok doğru,
Allah razı olsun
sevgi ve özlem vardı,
Hakikat vardı,
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadım
ders vericiydi,akıcı anlamlı
düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla