OD DÜŞMÜŞ
Nasıl bilmez halımı, derinden yandığımı
Od düşmüş şu kalbimi, nazlı yare açarken. Aşk şarabı yakarken, hüzünle bandığımı Boynu bükük gül gibi, zemheride içerken. Karlı dağlar aşacak, mecalim hiç kalmadı Deli gönül yol verdi, ama gözler salmadı Yürekten taşanları, hiçbir alem almadı Hançer soktum bağrıma, ben sevgiden kaçarken. Zülüfleri dökülmüş, cemali hayal oldu Ümitlerim gör bizar, hayallerim hep soldu Ferhat’ın külüng sesi, çölde kumlara doldu Beyhude çırpınışlar, ömrümüzden saçarken. Sadık der ömür bitti, neyin derdindesin yar Heybendeki olanlar, ahirete biraz kar Yaşıyorken çok sevki, olmasın içinde har Şu üç günlük dünyada, aha geldik göçerken. Sadık KARADEMİR |