HASBİHÂL
Bir adımız var bizim
kimse sormaz Güneşte yıkanır tenimiz yağmurda ıslanmaz Bir çift gözümüz var gündüzleri görünmez Yıldız karası düşmüş geceleri kapanmaz Bir hikayemiz var bizim kimse okumaz Çöpe atılmış yazımız hiçbir kalem yazmaz Bir ruhumuz var “bizim bizden içeri” kimse dokunmaz İnsan lekesi sürülmüş kimse tanımaz Bir çift elimiz var bizim kimseler tutmaz İsimsiz bir rüzgar okşar tekinsiz bir kedi koklar Sahipsiz bir köpek havlar da Gölgeniz bile duymaz Ve yaşamdır tek gayemiz ekmektir kavgamız Alacaklıyız mekandan cebimize sığmaz Kırılan kalpleri eskimiş anıları Geriye dönüşmeyen sevdaları Kurulmadan atılan düşleri her birini toplarız da Bir gülümsemeyi toplayamayız Yü -zü -nüz-den... Sahi sabahın ilk ışıkları nerede.. |