UYKU VE KUŞKU*
Uyumuyorum ben
Uyuyamıyorum Pişen süt gibi kuşkularım Kuluçlarıma taşıyor Başımda ağrı beynimde ağrı fikrimde ağrı Bir hallacın tokmağından geçen Tüysü yünler misali darmadağın Aklım Elini taşın altına koymuş Hira adlı bir dağın Bazen Kant kanatır uykularımı Bazen Volter, Ruso, Hegel Bazen de yatarken beni tekmeler Gel der Kurtuba’da çakalların boğazına çöktüğü Rüşt’ün oğlu Tez gel libasları aklını örtmüş saf ve zavallı uryan tez gel Unutma gözleri açık uyuyanlar Ya gafil ya cahil ya da onun bunun Arkasından tin tin giden barkodlu birer malı Oysa bu dünyada düşünen bir insan İtilmeli kakılmalı Taşlanmalı dışlanmalı Ama uyumamalı Mesut ÖZÜNLÜ *Felsefi Şiir |