Her günün doğal letafetiyle
O akşam yıldızlar doğmuştu
Umut tüllenen gözlerime yine
Ne güzeldi yaşamak ailemle
Nazenin bir fide gibi körpece
Annem babam benimleyken
El ele, diz dize, gönül gönüle
Şenlik balonları uçuşuyor gibiydi
Evimizin dört bir köşesinde
Işıl ışılken her şey ve her yer
Gülücük kaynıyordu gözlerim
Büyük büyük, kubbe kubbe
Sonra birden tepetaklak oldu
Kent, cadde, sokak, köy, dağ, tepe
Yıkıldı, kırıldı, yarıldı, dağıldı…
Hallaç pamuğu misali birdenbire
Her taraf yerle bir ve harabe
Bizi şöyle dört başı mamur
Bir insan gibi sapasağlam bir eve
Bir türlü sığdıramadınız be!
Vallahi çok kahpeymişsin hayat
Kusura bakma ama çok kahpe…

Mesut ÖZÜNLÜ

* Bu şiir, 6 Şubat Depremi sonrası, enkaz altından çıkarılan bir yaş civarındaki bir erkek çocuğun bakışlarından etkilenerek kaleme alınmıştır.