SUYUN ÖYKÜSÜ
Rahmet iner o yüce göklerden
Damla damla, tane tane yağar Yağmurlarla dolular ve karlar Ve erir sızım sızım kıvrım kıvrım Bükülür, sanki kendine yol arar Eğimli vadilerden, tepelerden, Yokuşlardan aşağılara akar sular Dere dere, çay çay, nehir nehir Dolanır ırmak ırmak, coşar sular Sonra varır göllere, barajlara Uyur, dinlenir, âdeta yatar sular.. Ve çok geçmeden tekrar kalkar Bir daha hızlıca akmaya başlar Derken köy köy kasaba kasaba Şehir şehir, kent kent, dolar sular Ulaşır, tek tek evlere borularla Nihayet, tertemiz suya kavuşur Canlar, çamaşırlar, bulaşıklar Aktıkça oluk oluk çeşmelerden Bembeyaz, şırıl şırıl, yıkar sular... Ve abıhayat olur, suya kanar Kurtlar kuşlar, susayan canlar Bir de arınır, tertemiz olurlar Âdeta ışılar, ak pak olur ruhlar Yıkanır gözyaşlarıyla günahlar Kimi sade kimi zarif şadırvanda Alırken abdestini Müslümanlar Akar akar... Rabbini anar sular Allah Allah diye... Kaynar sular... Mesut ÖZÜNLÜ |