Uzak bir nehir kıyısında
Sefillerin türküsü
Yorgun ruhlar, karanlığın gölgesinde
Aşk ve kayıp arasında çırpınır çaresizce

Dudak boyasından kalma ıslak hatırlar
Yapışır kalplere, silinmez bir iz bırakır
Dantel fistanlar, masumiyetin simgesi
Yırtılmış ve kirlenmiş
namahren karanlığın kucağında yatarlar

Sabah ezanı yankılanırken gökyüzünde,
Yeşeren tomurcuklar fısıldar hüzünlü bir şarkı.
Ahşap kapı ardında, çıplak bir ruh
Umut arar karanlığın soğuk kollarında

Kan paleti gelincik tarlaları,
Yutkunur intiharların sessiz çığlıklarını
Yüksek minarelerden dökülür aşağı
Zor zamanların gazelleri, ölülerin ağıtları

Hüzün çöker topraklara, mezar taşlarına
Harlanan ateşe pervane gibi döner bedenler
Poyraz fırtınaları savurur külleri
Kral akbabalar zafer sarhoşu atarlar yukarılarda

Horasan'ın semalarında, kuzgunların taziyeleri
Azazil'den gelen fısıltılar gibi
Fergana göçebe çadırlarında, yas şarkıları
İlk zifafın hikayesi kulaktan kulağa fısıldanır

Ateş ve barutla aydınlatılır karanlık zamanlar
Yıldızlar meşale olur, umut ışığı söner
Denizler köpürür içimizde, dalgalar vurur kıyıya,
Mavi tonları hüzünle boyanır, kan revan akar her yerde

Baş kaldıran memeler, isyan ateşi
Kanlı seferler ile bastırılır
Alper Tunga şerefine dökülür kan
Güney cenahı Emevilerin, gözyaşlarına boğulur.

Denizler ağlar içimizde
Yas tutar balıklar
Sahil boyları kan revan, dünya matemde
Karanlığın sesi yankılanır sonsuza kadar,
Sefillerin türküsü, unutulmaz bir ağıttır şimdi


güzel gönlüne selam olsun sevgili Kızıltan
en içten tebriklerimle.