**Firar**

Bir zamanlar zincirler vardı ruhumun etrafında, kırılmadık ne zaman ki? Gözlerimde hüzün, yüreğimde umutlar, adımlarım özgürlük arayışında dolaşıyordu. Her adımımda geçmişin izleri vardı, hafızamda yankılanan acılar, gözlerimdeki yaşlar ve yüreğimdeki kırıklıklarla birlikte.

Zaman zaman hayatın baskısı altında ezilirken, ruhumun derinliklerinde bir yerde bir umut filizlenirdi. Özgürlüğü arayan, zincirlerini kırmak için çırpınan bir ruh vardı içimde. Gökyüzünü özgürce seyretmek, rüzgarın serin dokunuşunu hissetmek istiyordum. Her gün, her an, bu özlemin yükünü taşıyarak yaşadım.

Bir gün, kırıldı o zincirler. Belki fiziksel değil, ama ruhumun derinliklerinde bir patlama gibi gerçekleşti bu. İçimdeki sıkıntılar, huzursuzluklar birdenbire yerini dinginliğe, huzura bıraktı. Artık gözlerimde umut ışıkları parlıyordu. Yürüdüm, koştum, uçtum adeta. Her adım, her nefes yeni bir özgürlük hissiyatıyla dolduruyordu beni.

Şimdi, düşünüyorum da, özgürlük nedir diye? Belki de herkesin tanımı farklıdır. Benim için, özgürlük bir kafeste olmamak, düşüncelerimi ifade edebilmek, sevdiklerimle vakit geçirebilmek, doğanın güzelliklerini doya doya yaşayabilmek demek. Her sabah güneşin doğuşunu selamlamak, her gece yıldızları izlemek, her yağmur damlasında hayatın tazeliğini hissetmek demek.

Ve işte şimdi buradayım, zincirlerimi kırdım. Ruhum firari, özgürlük şiirini yaşayan bir hikaye. Geçmişin baskısından kurtulup, geleceğe doğru adımlarımı atıyorum. Belki yolumun sonu yok, belki her an yeni bir keşif, yeni bir özgürlük alanı. Ama şimdi önemli olan bu an, bu anın tadını çıkarmak, bu anın güzelliğini yaşamak.

Özgürlük, ruhun firarıdır belki de. Kendi sınırlarını keşfetmek, hayallerinin peşinden gitmek, kendi içinde huzuru bulmak demektir. Ve benim özgürlüğüm, ruhumun kırılan zincirlerinden doğan bir umutla süregelen bir serüvendir artık.