Zamanın ötesinde bir yerde
Sonsuzluğun nabzı atar,
Ne gece ne gündüz, bir boşlukta,
Dönüp durur evrenin kalbi, sessizce.

Bir kuşun kanat sesinde yankılanır
Unutulmuş anların fısıltıları,
Geçmişle gelecek arasında sıkışmış,
Bir anlık nefes, bir anlık huzur.

Gözlerin kapandığında anlarsın,
Burada hiçbir şey acele etmez,
Ne rüzgarın fısıltısı,
Ne suyun dansı taşlarda.

Zamanın ötesinde bir yerde,
Her şeyin cevabı saklıdır belki,
Ama soruları unutturur insan kendine,
Sadece var olmanın hafifliğiyle.

Bir yıldızın doğuşunu izlersin,
Parlayıp kaybolan, hiç gitmeyecek gibi.
Ve anlarsın, burada ne ayrılık var,
Ne de buluşmanın telaşı.

Sessizlik yankılanır boşlukta,
Ama huzur doludur her köşesi,
Bir yaprağın düşüşünde bulursun ritmi,
Bir kum tanesinde sonsuzluğu.

Zamanın ötesinde bir yerde,
Hiçbir şeyin adı yoktur aslında.
Ne aşk, ne korku, ne ümit,
Sadece bir nefes, bir an, bir varoluş.

Ve bilirsin, bu yer seni çağırmaz,
Ama bir gün gelir, orada bulursun kendini,
Zamanın içinden süzülüp geçmiş,
Kendi sonsuzluğunda kaybolmuş gibi.

Bu yerde, sorular sorulmaz artık,
Cevaplar ise gereksizdir,
Sadece rüzgarın melodisi,
Ve yıldızların sessiz şarkısı duyulur.

Zamanın ötesinde bir yerde,
Sonsuzluk sana fısıldar:
Her şey tam da olması gerektiği gibi,
Ne eksik ne fazla.