Ne bir geleni gördüm,
Ne bir soran,
Viran olmuş dostlar,
Bu köyler viran.

Boy boy dikenler,
Tozlu toprak yollar,
Sanki her adımda,
Ayağıma dolanır taşlar.

Herkes gitmiş gurbete,
Kilit vurulmuş evlere,
Konu komşu sessiz,
Evler öksüz, kimsesiz.

Çağırın dostları,
Hâl nice olmuş,
Bağlar, bahçeler viran,
Güller, ağaçlar solmuş.

Tek tek yıkılmış evler,
Hep toprakla dolmuş,
Bacada duman tütmüyor,
Ocakta ateş kül olmuş.

Yıllardır sahipsiz topraklar,
Ekinsiz kaldı tarlalar,
Yağmur küsmüş toprağa,
Ne rahmet ne bereket var.

Yaylada ses seda yok,
Koşmuyor kuzular,
Bahar hazan olmuş,
Uğramaz oldu kuşlar.

Eskiden köyümüz şendi,
Güller açar, bülbüller öterdi,
Köyde tok gezenler,
Şehirlerde aç şimdi.

Köyüne dön desem,
Yüzüme bakıp gülersin,
Her gün şikayet eder,
Yaşamaya devam edersin.

Dedim pîr-i fâni,
Nasıl olsa herkes kaçtı,
Kim kaçarsa kaçsın,
Sen bırakma toprağını.

Mustafa Kaynak

Not: Bu şiirimin bazı sözleri doğaçlama halk ozanı Kemal Kurt ağabeyimizden alıntı yapılarak yazılmıştır.