Bu günler geçer gider.
Zamanla yaralar kapanır.
Sadece geride bir tek sen,
Bir de yaşadığın anılar kalır.
Kendinle baş başa kalırsın.

Yıllar nasıl geçer anlayamazsın.
Yavaş yavaş saçlarına ak düşer.
Yorgun omuzların çöker.
Artık gözlerin uzakları seçemez.
Koca bir çınar gibi yaşlanırsın.

Hayatı birlikte yaşadığın,
Üzüntülerini, sevinçlerini paylaştığın,
Sana yakın olduğuna inandığın,
Dostların, arkadaşların,
Zamanla kaybolup giderler.

Günahlarınla, sevaplarınla,
Yapayalnız kalırsan bu dünyada,
Hiç şaşırma!
Bir gün gerçekler yakana yapışır,
Kendinle yüzleşirsin.
Hiçbir yere kaçamazsın.

Yolun sonu görünür.
Ansızın yaprak dökümü başlar.
Artık toprakla buluşma vakti gelir.
Geride bıraktığın acı,
Daha çok tazedir.
Biraz zaman geçmesi gerekir.

Önce yakınların seni unutur.
Sonra gözünden sakındığın,
Çocukların, hayat arkadaşın,
Birer birer unuturlar seni,
Sende unutmuştun sevdiklerini.

Aradan uzunca bir zaman geçer.
Yıllar, mevsimler geride kalır.
Soluk bir fotoğraf karesinde,
Belki hüzünlü bir şarkı çalarken,
Bir ara akıllara gelir, yâd edilirsin.

Henüz zaman tükenmeden,
Zamanın kıymetini anlayabilsen,
Ben çok geç anladım.
Benim gibi hataların olmasın,
Kaybolmasın güzel yılların.

Çeyrek asır geçtikten sonra,
Pek bir şey kalmayacak geriye.
Sakın unutma!
Öncekilerden ne kaldıysa,
Senden de o kalacak geriye.

Yorgun, uykusuz gözlerle,
Çok uzaklara dalıp,
Kendi kendine içini çeksen,
İsyan etsen de geçmişine,
Kaybolan yılların geri gelmeyecek.

Kırılan, incinen kalpler,
Karşılıksız aşklar,
Kara sevdalar,
Vefasız dostluklar,
Tüm bu yaşananlar için,
Sence üzülmeğe değer mi?

Artık bu vakitten sonra,
Ne derdin olsun ne tasan,
Rüzgar gibi geçiyor zaman.
Tüm acıların geçmişte kalsın.
Kimse seni hayattan koparmasın.

Bak hayat çok güzel!
Yaşamaktan keyif almalısın.
Mutlu olmak senin de hakkın.
Hayatın tadını çıkar!
Mutluluktan vazgeçme sakın.

Mustafa Kaynak