Şiirinizi okuyunca merhum Necip fazıl'ın kaldırımlar şiiri aklıma geldi.
O serseri kaldırımlar demişti
yürüyorum bir sokak ortasında yürüyorum
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
diye başlayan şiirinde, bir ben varım bir de serseri kaldırımlar diyor.
O da kaldırımlarla dertleşmiş, sizden kaldırımlarla dertleşmişsiniz.
Ve daha sonra üstat şöyle devam ediyor...

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Siz de bir dörtlükte çok güzel söylemişsiniz
Gecenin karanlığı gizler gözyaşlarımı,
Sadece kaldırımlar bilir acılarımı.
Yere dökülen gözyaşı damlaları,
Yağmurla beraber temizler kaldırımları.
Yağmurla birlikte gözyaşıyla kaldırımları yıkamak ifadesi çok güzel bir ifade
Tebrik ediyorum kıymetli dost. Nice güzel şiirlere diyorum ..
ama bu sefer karanlıktaki kaldırımlardan değil
aydınlık yollar olmasını diliyorum.
Selam ve saygılarla