Buzullar diyarından sesleniyorum..
Donuk soğuk ve eprimiş
yürek lisanım ile..
Göğün saklısında kalmış
rengarenk uçurtmalar..
Elim kolum kalkmaz olmuş..
Saçlarımda kırağı,
kirpiklerim bulutlara salıncak kurmuş
kar kristali..
Gözlerin yansıması zemheri ayazında
karlar altında kalmış..
Avaz avaz susuşlar
titretince yüreğimi,
Tipiye vuruluyor kanat çırpan kelebeklerim..
Kar fırtınası esiyor durmadan..
Yaktığım ateş bile eritmiyor buzulları..

Ben ki
yüreği tefekküre bulanmış

kar kristali..

Sen ki
yüreği külfete bulanmış

kül kristali..

Sen söyle şimdi…
Yüreğimizde bunca soğuk iklimlerin
vebası dolanırken
çözer mi nefesin

güz kristalini..

Hiç sanmam..
Ne sen çözebilirsin bu kütleyi..
Ne de ben çözülürüm buzullarımdan geri..

Şerefe kaldırıyorum..

Çözülmeyen
Çözümsüzlüğümüze…


Elif USTA
@1elif.miktari.siir