Lacivert bir gecenin malihülya rüzgârı
Kesince nefesimi düğümlendi gizlerin
Ney’in melâl feryadı körükleyince hârı
Bağdaş kurup oturdu yüreğime izlerin

Göğsümün kafesine ürperti ile bakan
Şehrayin bakışındı gönül mülkünü yıkan
Nâr-ı aşkla bağrımı körükleyip de yakan
Hüznün mâverâsında alevlendi közlerin

Damla damla gözyaşım aktı yağmur misali
Toprağın kokusunda kaldı meyl-i visali
Hal-i pür melalimiz gönle esti eseli
Sanki gönül bağımda kurudu filizlerin

Ey aşkın gömleğine iliklediğim nihan
Gamzenin çukurunda yer edindiğim cihan
Dilinden düşürmeyip adım olsa da bihan
Aşk-ı kıyamet olup canım aldı sözlerin

Sözcüklerin şahıyla nar şerbeti tadında
Öykülendi şiirler o kalender adında
Bir Elif miktarınca gölgelenmiş yâdında
Özümle bütünleşip sırlandı da özlerin
Süveydâ makamından miras kaldı gözlerin

Elif USTA