Bir günün anatomisi
Akşama erdik yine
Güneş batışa, beden evine Ruh hep olduğu yerde Yürü aksak adım biçare Kapı yine yalnızlığa açılır Belki de kalabadan kaçılır Muhabbet karşılıklı sanılır Sus seslice, belki anlaşılır Çay demlendi, koku yayıldı Karşındaki ile içilir sanıldı Saatlerce süren boşa kanıldı Özüyle sohbete delilik adı takıldı Yarı ölüm vakti geldi çattı Bir yastığa baş konulur şarttı Uzun yıllar oldu yastıklar çift Daha baştan olacaklar yazıldı Hayali ile yarin, seheri ne hoş Dalıp gitmek uykuya az sarhoş Meyden değil, kalbin cilvesi Olur ya da olmaz sabah, hepsi boş! |