Tebessüm yakışır o gül yüzüne
Gamzeli yanağın alına kurban!
Sürmeler çekmişsin elâ gözüne
O lâl dudakların balına kurban!

Umuda çağırır, gözlerin cennet
Gönülden süzülen sözlerin hikmet
Senden gayrısına eylemem minnet
Çiçek çiçek açan şalına kurban!

Serviden yücedir endamı, boyu
Her sözü yakuttur, asildir soyu
Düşen kurtulamaz, gözleri kuyu
Şükür vesilesi kuluna kurban!

Gönül bahçemizde açan gülsün sen
Yürek sahrasında mavi gölsün sen
Elime uzanan narin elsin sen
Tomurcuk gülünün dalına kurban!

İçimi ısıtan güneş gibisin
Kavurup kül eden ateş gibisin
Bahtıma yazılmış bir eş gibisin
Gönüle kök salan çalına kurban!

Kalbim kilitlenir bakışlarına
Gönülden gönüle akışlarına
Yüzünde ilâhî nakışlarına...
İpek saçındaki şalına kurban!

Yüreğime düşen cemresin gülüm!
Seveni ayırır yalnızca ölüm
Lâl olsun adını anmazsa dilim
Hâlden hâle koyan hâline kurban!

İsmini yâd eder, anar yüreğim
Can kırıklarıyla kanar yüreğim
Hasretin köz olur, yanar yüreğim
Kahve telvesinde falına kurban!

Geceyi ışıtan aysın sevdiğim!
Yüreğime düşen paysın sevdiğim!
Demini tam almış çaysın sevdiğim!
İpeğe değişmem, çuluna kurban

Yaş olup gönlüme dolanım benim
Zamansız açıp da solanım benim
Kalpten inandığım yalanım benim
Vuslata götüren yoluna kurban!

M. NİHAT MALKOÇ