…2742 rakımlı tepede hissettiklerim…

Göklere komşu Madur, deli rüzgârların var
Ne ilk, ne sonbaharda başından eksilmez kar

Hırçın Karadeniz’e tepeden bakasın sen!...
Mütebessim yüzünle gönlüme akarsın sen!...

Ey dağların zirvesi, göğe yakındır başın!...
Yağmur sana bengisu, bulutlar arkadaşın

Karanlık gecelerde düşlerime ay damlar
Kanatır yüreğimi hicran, intizar, gamlar…

Bulut ağladığında, gülersin Madur Dağı!...
Kılıcını düşmana bilersin Madur Dağı!...

Ateşten gömleğini giyer buzdan tenine
Genişler zaman mekân, boyuna ve enine

Yemyeşil çimeninde koyun kuzu meleşir
Yazın, koyaklarında pehlivanlar güreşir

Taşlı ve Köşk Yaylası eteklerinde bekler
Metanet zincirine sabırdan halka ekler

Adını anar durur Sürmene, Köprübaşı…
Gökleri mavi atlas, altın toprağı, taşı…

Su birikintileri ayna tutmakta aya…
Delikanlıyla genç kız Madur’a çıkar yaya

Başına kardan çelek takarsın Madur Dağı!...
Yaz gelir yayla çayı kokarsın Madur Dağı!...

Vakur yaratmış seni yeri göğü Yaradan
İkindi sonrasında gün çekilir aradan…

Sevdalılar aşkını kazımış taşlarına
Gömmüşler sevdaları kızgın gözyaşlarını

Üstünde dolaşanlar ölüm şerbeti içer
Madur’un eteğinden gün gelir konan göçer

Düşmana yol vermedin kahraman Madur Dağı!...
Gönlümün mihmanısın pek yaman Madur Dağı!...

M.NİHAT MALKOÇ