Bin dokuz yüz kırk dörtte bir vahşet yaşanmıştı
Merhamet fukarası nefreti kuşanmıştı
Stalin’den kaçanlar sığınmıştı yurduma
Azeri’m, can kardeşi çağırmıştı yardıma
Kardeşler kardeşine iltica eylemişti
"Türk, Türk’ün kardeşidir" sözünü söylemişti
Mazluma el uzatır, Türk’ün senettir sözü
Azeri mert civanlar kardaş bilmişti bizi

Milli Şef zamanıydı, demokrasi raftaydı
Yerli işbirlikçiler Moskof’la bir saftaydı
Hariciye Vekili Nurullah Esat Sümer
Yalvarır İnönü’ye: "Mülteciyi geri ver!"
İsmet Paşa dinlemiş, bu sözlere kanmıştı
Günahsız kahramanlar kor ateşte yanmıştı
Teslim eylemişlerdi kurtlara kuzuları
Yüz kırk altı yiğidin karaydı yazıları

Aras’ı geçen canlar hayli hislenmişlerdi
Azerî kardeşlerim şöyle seslenmişlerdi:
"Bizleri siz öldürün, pis Moskof’a vermeyin
Ömrün ilkbaharında kanımıza girmeyin"
Vahşet çöktü her yere, karanlık ağırlaştı
Kulaklar duymaz oldu, vicdanlar sağırlaştı
Geride kalanların Aras oldu yaşları
Kardeşine yan çizdi Moskof’un yandaşları

Arkadan bağladılar yiğitlerin elini
Esti bir deli rüzgâr, büktü gülün belini
Boraltan Köprüsü’nde kudurdu, azdı Moskof
Yüz kırk altı mazlumu kurşuna dizdi Moskof
Terk eyledi civanlar bu dünya gurbetini
Kana kana içtiler şehadet şerbetini
Mazlum kanı aktıkça gökler bile ağladı
Hiç susmayan ağıtlar, yürekleri dağladı

Yoldaşlar birlik oldu, kardeş kardeşi sattı
O gün güneş doğmadı, şafak hüzünle attı
Sovyetler aleyhinde çalışmak büyük suçtu
Bu ne acı sahneydi, bu ne kahpe sonuçtu
Boraltan hadisesi tarihin yüz karası
O gün bugün sağalmaz yüreklerin yarası
Ey millete yabancı; yine yanıldın, kandın!
Tarihteki bu leke nihan kalır mı sandın?

M. NİHAT MALKOÇ