Kırmızılara bürünmüş halin
Vakit;
Güneşin batmaya başladığı saatler
Yavaşça iniyor süliyeti ,
Minarenin üstünden aşağıya
Ve sen gülüyorsun,
Oturmuş karşıdaki bankta

San ki o güneşin parıltısı
Yüzünden dağılıyor etrafa

Öylesine ısıtıyordu ki gülüşün
Eritiyor kalbimin buzlarını
Biraz sonra iyice ısınmaya başladı
Oturduğum banktan kalktım ayağı
Ve sana doğru atıyordum adımlarımı
Ne söyliyeceğimi bilemedim
Silinmişti tüm sözlerim
Birden ciddileşti mimiklerin
Ama yinede öylesine şirin


Konuştuk sonunda birkaç söz
Bir umuttu belki bakışan göz
Aldın benden numara mı
Unutmadan söylemiştim adımı

Vakit akşam olmuştu
Ve bayramda son bulmuştu
Bir acele ile gittin
Belli ki buralı değildin

Bir bayram anısı yaşattın bana
Son günün son saniyelerinde
Bir umut kaldı içimde
Bekliyorum arayacak mı diye