Önce bitmez düşünceler başlar
Sonra kurduğun hayaller ,
Gözünün önünden kayar,
Ve damlalar akmaya başlar


Sonra sessiz bir yalnızlık gelir
Giden gitmiştir artık
Gönülden de birşeylerin gitmeye başladığı andır
Dostlardan tesellilerin verildiği zamandır

Yalnızlığın çoraklaştırmaya başladıkça yüreğini
Güneşin batışı gibi
Dünyanın geceye dönüşü gibi
Bir karamsarlık düşer içine


Aldığın nefes acı vermeye başlayınca
Uykudan hiç uyanmıyacak mışcasına
Yarın mahşer var diye üzüntülerini oraya saklayınca
İşte gelmiştir yalnızlık kapına

Sevgimmi az geldi servetimmi
Aynalarda görünmüyorum eskisi gibi
Gülüşlerimde değişti,ekşi elma gibi
Ben değil değişen sendin belli ki


Seven yalnız kalır sevmeyen bilemez
Sevmeyen için yalnızlık hiç bitmez
Kader bile çare gelmez
Böylesi başlamak yalnızlığa...