Gün olur...
Gün olur içimin ışığı söner
garip bir hece dökülür sokağın çıkmazına vurulur sokak lambaları ardından şiir’de ölür kaldıramazsın içerden işler yarası derinden atar hayatın şah damarı bir köşeye saklanmış gölgeler ağlar yosunlu kelimelerden kurtardığın kadarını acı bir feryat şimdi tüm şarkılar az daha koparsam hayattan her yanım zifir katran hangi zemzem yıkar içimi ağlamadan bıkmadan hangi rahmet temizler ruhumu bu pisliğe batmadan bu durduğum yermi son durak bu çirkefmi beni vuracak açtım ellerimi al şimdi beni bu akşam bekletme ya gel yarınlarıma, ya geç kal ya bırak ruhumu, enginlere sal ... |