3
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
572
Okunma

Küçücüktü
Değdiğinde kanadıma
kana/dı
Ertelenmiş dizelerin
Şiirsiz mavisiydi
Gök/yüzü
Süzülürken
Ufka yakın kıyımda
Teninde unuttuğu
Portakal kokusuydu
Uzak hikayelerin ayracı
Mavi sonsuz
Benimse
Başım hep
Dikti yanında
Sanırım
O yüzden
Görmedim
Çıplak ayaklarında taşıdığı
Ölü bir aşkın bedenini
Sonra
İlk sapakta
Yeniden ektiğinde
Gördüm
En bereketli
Toprağına
Taşıdığı
Yükünü
Ve
Bulutlara kanat vuruşuyla suladığını
Can vermek umuduna
Ölü olanı
Hikmetinden sual sorulmazdı
Sormadım!
Yeşertti yeniden
Toprağında
Ölü olanı
Ayırırken
Kanadını kanadım/dan
Şimdi
Yine kanadında
Kan izi
Ve ben
Uzaktan
Biliyorum
Artık
Onun
Eski sapanın taşından olduğunu....
Taylan KOÇ
5.0
100% (12)