KIRIK MEKTUPLARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın * Deprem Günlerinden Yeniden *
*************** Sokaklardan yazıyorum sana Uyku tutmayan sokak lambalarının altından Dost gecelerden sesleniyorum Çok şeyler değişti, yüreğim bilsen Duygular düşünceler ki anlatamam Kapkara yazıyorum siyahımsı gecede Onmaz bir yara içimde Gecelerin koynunda bir başıma kanıyorum *** Şimdi bir deli tambur bağırıyor yalnızlığımı Yağmurlar iliklerime dek ıslatıyor Acı yüklü plaklar dönüyor Yürek odalarımda Karanlığın ortasında beklerken uykusuz Bir uzanabilsem tutabilsem ellerini Bastırsam yangın yüreğime ah ! *** Ve mutsuzluğun köşebaşlarında Nöbet nöbet acılar Sıcacık bir uykunun,renkli bir rüyanın Resmini çiziyorum ufuklara Hangi duvara dayansam yıkılıyor Şafakları beklerken yorgun bedenim Yüreğimde dinamitler patlıyor *** Vurdukça vuruyorum kalbimi kaldırımlara Tüm şiirlerimi yıldızlara okuyorum Sıcacık korkusuz mışıl mışıl bir dünya Arıyorum rüyalardan rüyalara koşan Hayal ediyorum Alis’in dünyasını Bir kibritçi kızım şimdi Isınmak için yakıyorum İçimin kül yığınında bir kıvılcım arıyorum Bir de sıcak ev korkusuz, hayalimdeki *** Kırık mektuplarıma burada son verirken Bir şarkı patlatıyor garibin biri Bir şarkı Gecenin tam orta yerinde Acıyor gözlerim Bir gazel bir ağıt gibi Böyle yaşamak Karanlıklarında hep acılar,hep acılar *** Günay Koçak 23.02.2023 14. 05. 2024 Deprem günlerinden yeniden |