Hayat yolu, deli boran, kar olur,
Zemherinin ayazında yaşarsın.
Karayelde, dik durması zor olur,
Sararmış bir yaprak gibi şaşarsın

Yüreğine, mıhı çakar el kızı,
Ilık ılık inler incecik sızı.
İki damla buğu taşırır özü,
Kalp ağrısı çeke çeke pişersin

Gündüzleri karanlıkta kalmak var,
Gecelerden ay ışığı yolmak var.
Aklı, fikri, baş aşağı salmak var,
Uçurumun kenarına düşersin

Sakın uyma, insanın ham, azına,
Yanılıpta, gitmeyesin izine.
Başını kıstırıp, iki dizine,
Göz ucuyla toprakları deşersin.

Kul’a değil hak’ka gönder niyazı,
Giriftara düşüp, Çiğneme sözü.
Kafesinde tut ki, tutuşan közü
Göğsünde kor, buz dağları aşarsın

Hazan vakti, tebelleşir bir telaş,
Haberciler görünür, yavaş yavaş.
Varsa zaman, dostlarınla vedalaş,
Anlarsın ki, can emanet....., beşersin.