Garibin serveti dertli sazıydı
Muharrem Ertaş’tan kaldı dediler.
İlk aşkı Melo’ydu,köylü kızıydı
Çocukken, kalbini çaldı dediler.

Ana’yı yitirdi sabi çağında
Boynu bükük kaldı çiçekdağında.
Bahtına ram olan kader ağında
Gözünün yaşını sildi dediler.

Yaralı Ceylandı, sürgün gibiydi
Eş, dost,aşirete kırgın gibiydi .
Avcı namlusundan yılgın gibiydi
Felek Ankara’ya saldı dediler .


Ankara’da yaktı bir maral gözü
Alazlı sineye kor doldu bazı.
Saman pazarının toprağı, tozu
Ömründen ömürler aldı dediler.

Titretirken sekiz perde sazını
Teller ağlatırdı acem kızını.
Zâhide döverken iki dizini
Leyli yâr aklını çeldi dediler .

Görenler şaşırdı, mecnun’du hali
Göönünde közlendi sevdanın külü
Hâlden anlamayan dedi ki, deli
Divâne borandı,yeldi dediler

Memleket, minnetle adın anarken
Her tutuşan dili Neşet sanarken.
Bu gurbetlik yetti ,gayrı dön derken
Menzil Almanya’ya oldu dediler.

Garip bülbül düştü yine yollara
Gölgesi üşüştü gâvur ellere.
Allı Turna küstü bozkır çöllere
Kelep kelep telek yoldu dediler.

Almanyada hâyli zaman kalınca
Geçim için düğün dernek çalınca.
Hasret sancısı da mihmân olunca
Bir de duyduk Neşet geldi dediler.

Sesi inletirken göğün yüzünü
Çiğnerdi avazı sözün özünü.
Dert,İzmir’de buldu onun izini
Hastaymış ,irengi soldu dediler.

Anıtı dikildi gönül bağına
Kırşehir iline, çiçekdağına.
Şan şeref verip de ced ocağına
Ebedi uykuya daldı dediler.


Dostlarımdan

BOZKIRIN TEZENESİ
Türküleri söylenir düşmez asla dillerden
Gönüllerin teline dokunur sazın sesi.
Sevgisi hiç eksilmez yerleşip gönüllerden
Efsanedir kalplerde "Bozkırın Tezenesi"

Leyla’sıydı yazını gelip kışa çevirdi
"Gönül dağı’na "yağmur, kar ve boranı devirdi.
Göönümüze çok güzel nâmeleri değdirdi
Kemânedir kalplerde "Bozkırın Tezenesi "

Türkmenoğlu diyor ki; kalpte anısı kaldı
Gönlünden gelenleri,sazla söyleyip çaldı.
Kırşehir ’i onunla müziğin şehri oldu
Şahanedir kalplerde "Bozkırın Tezenesi "

Türkmenoğlu ŞÜKRÜ ATAY