açık hava şiir tiyatrosunda
hiç söylenmemiş bitişlerle gidişlerin sessiz gösterisini izliyorum..

başrolde bismillah deyi başlanmamış cümle ile natamam bir cümle, figüranlar; suslu ile eksik sözlü bir tümce ile, kalbi kırık bir nota.

derken hava kararıyor, şimşek çakıyor, yağmur yağıyor birden. hava buz gibi soğuyor, güneş de kara bir bulutlar arkasına saklanmış mola vermenin hesabında.

derken oyunun büyüsü bozuluyor.korku başlıyor kaçışmaya başlıyor herkes.kimse kimsenin imdadına el vermiyor.

biz yaşarken üşüyor her şey
her şey biz yaşarken ölüyor sanki

hayaller yerini terketmeye başlıyor, unutulmaya başlıyor sonra. uzaklıklar gönüllerdeki resmin izlerini ezip örselemeye başlıyor.

şimdi her bir gözyaşı damlası terk edenin ayak izlerine damlıyor. terk edişlerin harap ettiği her gönülde kimsesiz bir yetim iniltisi var.