Artık Kalem Yazmıyor *
Bir heceyle nice, dize yazardım
Yetti artık dedi kalem yazmıyor Olmaz ise hatta tekrar dizerdim Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor Gündüz dile, gece yana eş oldu Yarenliği gözden akan yaş oldu Yitti ümit visal, hepten düş oldu Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor Dertli gönül yaban, ilde çağladı Gündüz bulut oldu, gece ağladı Bir de gerdi, kalp dilimi bağladı Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor Gönül tellerinden, aldı sözümü Başka kimler döker tele özümü O güldürdü asık üzgün yüzümü Gönül gözü âmâ; sırrı sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor Bazen aldı beni; düne, götürdü Bazen ordan uçtu, güne getirdi Çok direndim lakin gücü bitirdi Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor Hani? kelam diye özü hayladık Düştü kelam dile, dibi boyladık Cemali der kalbi, hiçe payladık Gönül gözü âmâ; sırrı, sezmiyor Yorgun sine kalem artık yazmıyor .. Cemali(H.C.ÖRS), Ankara - 05/2024 (A - 358)- 07 |