kayıpbir yalnızlık sonrası mıydı bilmem afili bir ayın altında yemyeşildi sundurmalar gece sessiz bir çığlığın resmini çizer gibi boyanmıştı bu mavilik bu siyaha ne zaman böylesine karışmıştı henüz anlamakta zorlandığım duyguların şarkıları beynimde oysa ben bunlara bu kadar yabancı olduğuma inanmazdım gözlerim mihraba dalar dalar durur içimde uyanan devlerin putları prangalardan kurtulur hani çiçeksiz hanımeline benzerdi yüreğim içim deki rüzgar en yücesiydi hani savaşçıların ölümü düşünür gülümserdim bir zaman şimdi ciğerimi delen bu hafif meltem de ne bir yalnızlık sonrası mı olacaktı ölümüm bu güzelim ayın altında yemyeşil sundurmalarda mı istikametimi yitirecektim |