Hüküm Vermiş AyrılıkÖmürlere sığmayan o şarkıydı hasretin, Dinmesin gözyaşlarım yanımda yoksan eğer. Can veren muhabbetin bir parkıydı hasretin, Hüküm vermiş ayrılık , acı çekmeye değer. Aşkımın alevidir akşam , hüzünle yanan, Köpürmüş umutlarla belki sönerim sanma. Ağrıdı garip başım,sensiz yıllara kanan Morumsu sabahlarda sakın bensiz uyanma. Saçının bir teliyle kırık gönlümü sardım, Sonbahar yaprağıyım,buruşuk ve solgun. Rüzgârların önünde savruldum,sona vardım Hissettiğim yaştayım ama kalbim çok yorgun. Bulutlara sığındım gecenin gazabından, Bana yağmurdan başka bir şey veren olmadı. Gözlerimde yaşlarla vicdanın azabından Müebbete çarpıldım,daha sürem dolmadı. Sana olan özlemden bendeki bu elemler, Sıra sıra dizilmiş,ihtirasla sarayım. Kızgın güneş altında serap gibi alemler, Bırak ! Seni evrenin çöllerinde arayım. Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL) |
Şiirle yaşayan, dosta merhaba
Güzel bir eser
Kutladım yürekten
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal