Bir gün gelir, bir mezarın karşısında durursan
Ya canın gitmiştir elden, bir tabut içindesin
Veya ziyarete geldin, derin bir hüzündesin
İyi düşün, ibretle bak, bu topraktan mezara
Ya nurdan bir saray olur, ya bir çukur kapkara...

Yolum düştü bugün bir kabristana
Toprağa karışmış bedenler gördüm.
Kimi imanını satmış şeytana
Kimisinde yatan erenler gördüm.

Otağını kurmuş cennet bağına
Huriler oturmuş sağ ve soluna
Neler bahşeylemiş Rabb’im kuluna
Sualsiz cennete girenler gördüm.

Bir avuç toprağı aldım elime
Meğer ait imiş genç bir geline
Beyazlar düşmemiş saçın teline
Muratları yarım kalanlar gördüm.

Yeter ki bir defa görmeyi versin
Hoşuna gideni yiyordu nefsin
Dedim, neden böyle feryat edersin
Eyvah! Kendim ettim diyenler gördüm.

Diyordun ki ye iç, eğlen, gez ve yat
Ölmeden dünyanın keyfini çıkart
Hani bu dünyada yok idi hayat
Günahı sırtında yananlar gördüm.

Nice zalimleri yemiş topraklar
Diken olup bitmiş asık suratlar
Kimi mezarlarda yeşermiş otlar
Kabirde büyüyen fidanlar gördüm

Son durağın mezar, son bineğin sal
Düşünsen dizin de kalır mı mecâl
Ey günahkar nefsim gör ve ibret al
Gül yüzleri yiyen yılanlar gördüm.

Belki de sendedir ecel sırası
Hazır mı cebinde bilet parası?
İnecek var, o son durak burası
Kapısında hesap soranlar gördüm.

Yeni getirilmiş yorgun bir yolcu
Karşısında iki sual sorucu
Sınavı kaybetmiş sebep kul borcu
Başına topuzla vuranlar gördüm.

Ölüm çok yakındır sanma ırak’ta
Ya evinde gelir, yahut sokakta
Belki son lokması durur tabakta
ölümden habersiz ölenler gördüm

Dedim, akşam oldu eve gideyim
Günahkarım hemen tövbe edeyim
Bir kabir içinde, kara yerdeyim
Eyvah geç kalmışım, ne çabuk öldüm...

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır.