yıldızları yine aynı yerine koysana zeynep
senin kim olduğunu bilmeyeceğim
hem zamanı portakalın
aklıma bir apartmanın beşinci katından düşsene
burası gözlerime ilk baktığın yer
karanfil sokağı değil
aferin bir vuruşta çakılan çivi
akşam oldumu adresi sorulmaz
çünkü sırtındadır kaplumbağanın evi
yıldızları yine aynı yerine koysana zeynep
kalmasın sokakta kimsesiz çocuklar




insan sevdikçe görür dağların ardını bile
denizde manzara olur seyrettikçe
hazır rüzgar benden yana eserken
ansızın gözlerime baksana zeynep
kanat tak bütün uçurumlara
iki canım var yakan topları yakaladım
biri senin biri benim
yıldızları yine aynı yerine koysana zeynep
boğazlı yeşil kazağını giyindiğini
gözlerinin kahverengi olduğunu
senin kim olduğunu bilmeyeceğim.




yıldızları yine aynı yerine koysana zeynep
gömleğimdeki çift çizgi ütü
radyo frekansında çızırtılı sesler
hep eksik kuş sütü
hafif esen rüzgar hani şu titrediğim
senin kim olduğunu bilmeyeceğim




yıldızları yine aynı yerine koysana zeynep
yeni bir günü öldürüyor sakalımı kesen jilet
hayat bulamadı armstrong
dengede durmayan tahterevalli
bir çift ayakkabımın teki
senin kim olduğunu bilmeyeceğim











kayıtlı


gökhan oskay