Bir şiir doğurmak değildi gayem
Üstelik anneler doğurdukları evlatlarını yitirmişken
Sevgiye, ayrılığa, hasrete, gebe kalmışken
Karanlığın kollarına düşmüşken
Kalem de eğilir emek kokan ellerine.
Şiir de susar, türkü de…
Şiirler yitik
İnsanlar kayıp
Analar sancılı, acılı
Yaşlı bedenleri coplanıyor, kanlı gözlerine gaz sıkılıyor,
Keleşlerle kovalanıyorlar, bu da ülkemizin ayıbı
Değişmez ülkenin kara resmiydi
Anaların saçlarından sürüklenmesi!
Vicdansızlık diz boyu hepinize koca bir yuhhh!
Artık biliyoruz!
Haksızlık edenlerin hak aratmadığını
Haklı olanın haksızlıklar karşısında susmayacağını
Korkusuzluğun er yada geç tarih yazacağını
Ah efendiler ah!
Bilmez misiniz analarınızın sizleri doğururken çektiği sancıyı?
Bilmez misiniz etlerini lime lime etseniz de
Direteceğini, boyun eğmeyeceğini...
Dokunmayın efendiler dokunmayın Cumartesi benim annem
Tüm anaların ertesi günüdür cumartesi
Aynı tonda yükselir bin bir renktedir sesi
Evladının hayaline bile gelir ölesi
Zalimin zulmüne boyun eğmez cumartesi annesi
Durusunu, kararlılığını zerre bozmaz gurur abidesi
Yavrusunu yüreğinde taşır değişmez çehresi...
Çekin ellerinizi annelerin üzerinden
Bitsin çilesi.
Benim içim dışım acıyla birikmiş
Anneliğim sorgulanamaz.
Ben simdi;
Cumartesi Anneliğime yasak getiren
Devlet babanızla boşanırsam
Suçlu olur muyum ey kayıp çocuklarım?

#DipNot; Hetan hesre çawe dayikan nesekîne edalet nayê.
Anaların gözyaşları dinmedikçe adalet gelmez.
Tarih: 26.08.2018