Dünyanın seyrindeyim
Dünyanın seyrindeyim
Biliyor musun sevgili Frida; Bende senin gibi acılarımın üstüne şiirler yazıyorum, herkes beni çok mutlu bir şair zannediyor... Oysa ben de, çoğu kez boşluğuna düşüyorum hayatın. Anlamını yitirmiş dünyanın çarkından geçerek, un-ufak ediliyor kemiklerim. Ve biliyor musun sevgili Frida; Acılarım bir film şeridi gibi şekillenirken gözlerimin önünden, Ve ben kirpilerimin ucuyla tutunurken yaşama, İğne ucu kadar ışıktan geçen umut parıltısına yürürken, Herkes yüzünü döner, umudunu kesiyor benden! En yakınlarım, canlarım bile... Lakin ben, kelebek kanadına şiirler yazmaya devam ediyorum. Üzerime kapanan kapıların ardında dans ediyor küçük ellerim. Üşüyen yüreğimden asıyorum sevginin cellatlarını. Görünür acıların görünmez dilsizliği kanatırken içimi, Gecenin kör karanlığında yankılanır yalnızlığım. En sevdiklerim bile uzaklaşır benden teker teker. Çisil çisil gökgürlü yağmurlar birikir içimden. Ben resimler çizerim tavana gözyaşlarımla... Yüzümde yeni tebessümler büyütürüm yarına. Işıldalar karanlık odamın her köşesi. Duvara yazdığım şiirler, resimler umut kapısını aralar. Ve ben bir kez daha doğuruyorum kendimi Zümrüdüanka misali... Daha bir güçleniyorum acıların kolları arasında. Hayata açılan kapıdan yeniden geçiyorum, Gün ışığına birkez daha merhaba diyorum... Ve sonra... Sonra; Gün yüzüne çıkıyor kozasından saklı kelebeğin renkli yüzü Frida! Çekiliyorum dipsiz bir ummana... Seyre dalıyorum geçip giden zamanı. Suskun bir şehrin ağzından düşen ihaneti izliyorum sessiz sessiz; Dünyanın içinde barındırdığı onca kötüyü, kötülüğe meyil edenleri, serefsizi katili, tacizciyi... Ve işte o an uyanışa geçiyorum. İçim de büyüyen bir düş kırıklığı uğulduyor, Yeryüzü bunca kanı bozuk ihanetçiyi nasıl bir arada tutuyor, diye düşünürken, akıl tutulması yaşıyorum... Şiirlerim cebimde, çizdiğim fotoğraflar heybemde dururken, Dilimden düşen tek cümle; kirlettiğiniz dünyanın dışındayım, size de iyi seyirler... 15 Ekim 2024 Derya Avşar |
sevgili Frida yazarı,
yazıyor ve okumuyorsunuz örneğin,
ve belki bundan kirletilen o dünyanın üzüleninin tek kendiniz sanmanız.
oysa,
bak yazar diyor ki çocuklaaaarrrrrrrr öldürülüyor para için!
okudunuz mu kendinizi anlatmaktan sıra gelip?
eyvallah.