EYVALLAH
EYVALLAH
Dokunduğun yerden kanıyor yaralarım avuçlarım da saklı sıcaklığın öyle masum bir sevgiyle sakladım ki yüreğim de seni Ne ben ulaşabilirim nede sen öyle bir zaman aşımına uğradı ki duygularım Nehir gibi sessiz aktı gözyaşlarım sustum oysa haykırmak geliyordu içimden çığlık çığlığa içimden kopan fırtına alabora bir hal almıştı ama güçlü görünmek zorundaydım. Binlerce kez yenilmiştim oysa ya ben kabullenemiyordum yada insanlar görmüyordu kanayan yanlarımı onlar görmedik ce bir çığ gibi büyüyordu içimdeki volkanlarım susmak anlatamıyordu bağırmalarımı da duyan olmazdı kalem kırgındı kağıda yazmıyor uzun zamandır yine vakti geldi ayrılıkların yine gece yarısı uyutmalıydım hem yaralarımı hem de kendimi Kırılsın kalem yine boş kalsın kağıt bir eyvallahım olsun bu eyvallah bu defa kendime içimde ki kayıp kente yitik düşlere acımasız herkese eyvallah en kocamanından eyvallah Meryem Alhan |