SIĞINAKŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bazı görseller yüreğimi acıtıyor ve yazıyor gönül kalemi
O an ruhuma bir nefes üflüyor sanki elemi Kalbim tüm kötülükleri dünyadan sllmek istiyor Yoksa, diyorum insanı ayakta tutan çilemi? Dünyanın en sıcak sığınağıdır anne kucağı, Cihân bir araya gelse koparamaz bu bağı... Sığınağı olmayan çocuklar solup gider, Yorgan olur her sabah, üzerine kırağı... Bayramlarda bükülür, boynu o çiçeklerin, Kimse görmez usulca, yere düşen yaprağı.... Mahzûn gönüllerdedir, aradığımız cennet, Hoyrat gibi dokunma! Yıkılır gönül dağı... Güneşi kim kapattı, üşüyor annesizler Yine mi çocuklarla dolu cennet durağı. Nerde bir garip görsem, yağmur olasım gelir, Geri dön çocukluğum, sevemedim bu çağı... İmtihandır biliriz yaşadığımız her an Hayat zalim bir usta, bizler onun çırağı... Bir güvercin şevkâtle gerer kanatlarını, Mevlâ dilerse onu, korur örümcek ağı.... Nûriye Akyol Görsel alıntıdır. |