VEFASIZ DÜNYA
VEFASIZ DÜNYA
İçimdeki çiçek solmuş, yapraklar döküldü, Vefasız dünya, gönlümde görünmez oldu, Yıllar geçti, dost sandıklarım kayboldu, Güvenim kırıldı, yüreğimde yara oldu. Gökyüzü mavisi şimdi bulutla kara, Güneşim söndü, gecem hep yıldızsız, Rüzgarlar esiyor, savuruyor tüm izleri, Vefasız dünya, sen de mi yıktın içimi? Etrafıma, yalnızlıkla doldu her yer, Sevdiklerim hepsi gitti, geri gelmez, Bir zamanlar bahar çiçekleri açardı, Şimdi kurumuş, solmuş, ve yalnız. Güzelim dünya, sen de mi zalimsin? Alemi, sonra yalnız bırakıp gidersin, Bilmeli insan, gecenin bir sabahı var, Yeşeren umutlar, belki yaramızı sarar. Belki vefasız dünya, bir sınavdır bize, Güçlü olmalı, sevgiyle dolmalı içimize, Gözlerimizde umut, yüreğimizde sevgi, Vefasız dünyaya inat, sevgiyle yaşamalı |