BENİM VATANIM...Sanki devletin tümü, bana aitmiş gibi; Sıkıntıyı çeken ben, her derdine yanan ben! Bir fesatlık görünce, tepkim zaitmiş gibi; Yurttaki müfsitleri, yurt düşmanı sanan ben… Aslında bu zan değil, gerçeğin ta kendisi! Ülkemdeki dönmeler, sanır yurt efendisi! Menzilcisi, Rufai, bir de Nakşibendi’si; Hepsi devlet düşmanı, sanılmasın kanan ben… Keşke Yunan kazansa, diyenden Türk olur mu? Kökü dışta olanlar, Türk hayrına solur mu? Aslı Türk olmayanlar, Türk kadrini bilir mi? Lakin lafa gelince, hep onlar Türk, Yunan ben… Bu vatan bu millete, piyangodan çıkmadı! Boynumuzu yerlere, başka biri yıkmadı! Bu vatan dönmelerden billahi az çekmedi! Kendi düşmanımızdan, en çok nalan olan ben… Meyve veren ağaca, taş atan pek çok olur! Hain allem kullem der, en sağlam dalı bulur! Osmanlıdan bu yana, dönme yaşar, Türk ölür! Onların dalı sağlam, ince dala konan ben… Türk milleti bunları, hiç mi hiç hak etmiyor! Neden Türk çocukları, ceddin merak etmiyor! …Ve niye afyonları, hiç infilak etmiyor? * İşte tüm bunlar için, bu şiiri sunan ben… Karaman-2024/04 Halil Şakir Taşçıoğlu *) afyonu patlamak: ayılmak ya da uyanmak… |
Yere haykırmalı göğe haykırmalı...
Elbet duyulur, duyulacaktır da...
Eksik olmayın üstadım.