ÇİÇEK KOKUYOR MAKBER
hayat çöplüğüne atılan yaralı kuşlar
kanatları iyileştiğin de sadece kendine güvenir barışın çığlıkları meydan okuyor makbere savaşın ortasında kapkaç bir baş kaldırı acıyı dürüp yerine koyan cam kırıkları horlanmış et parçaları ve tüm Dünya çocuk odalarında tutuklu kaldı bir yığın acı kaldı toprak , Toprak üstünde dualar asılı göklere imanın nazı geçmiyor Mevla’ya dilekler koşuyor güllere Ebabiller kanat çırpıyor artık uyanmaz kuşlar bu saatten sonra vakit çok geç ! Gece , acıyı vurduğu zaman sabah sineye çekti tüm yaralarını kem gözlerini dikmiş hayat mazlumun üzerine Güneş her battığın da bin kat daha ölür umutlar Zaman ! geç bu zamandan.. titriyor çocuklar ! Analar ölen giysileri dürüyor , mezar başında yerine koyuyor aldığı gibi , çiçek kokuyor makber Ayşe Caniberk Gümüş kalpler |
Gaffar sıfatıyla yüce Rabbim, onları gark etmesini de bilir elbet
Ama yüreklerimizde ki bu dinmedi dinmiyor
Kutladım kalemini ve eserini
Ömrüne bereket
Sağlıcakla