BİZ YANLIŞ ZAMANDA MI GÜLDÜKAğlama tek damla düşmesin gözlerinden düşerse kör olur bütün insanlık biz yanlış zamanda mı güldük hep yaşamak değil miydi bahçelerde , otları döşek ağaçları yorgan etmek çamurlu sularda dalga geçmek hayatın her saniyesi ile soğuk havaya aldırmadan Ayaz’ın karını yemek yağmurun tenine dokunup, sırılsıklam aşık olmak dokunmadan sevmek bir faniyi doğal olan neydi biz yanlış zamanda mı ağlardık hep çorabımız delik parmaklarımız hava alınca üşürsün diyen annelerin kuzuları misafir den utanan nesil amcalarının yanına gitmeye korkan çocuktuk hep dayımız yoktu bizim işsiz kaldığımız da oldu Zengin değildik, zenginliğe hasret de olmadık mektuplarımız vardı bir hatıra defterimiz çocukluk yıllarının tek hatırası okudukça ağlarım ağladıkça gülerim Terzi kendi söküğünü dikemez evet hala söküktür, annemin ördüğü ceketim babamın gömleğinin düğmesi ağlayacak ne çok şey vardı biz hep yaşamayı tercih ettik güle güle dedik tüm gidenlere Ayşe Caniberk Gümüş kalpler |
çocukluk yıllarının tek hatırası
okudukça ağlarım
ağladıkça gülerim
bir kitap yazılır bu naif sözlere...